در دل خشکسالی و بی‌آبی، خانواده‌ای روستایی با بحرانی انسانی و عاطفی دست‌وپنجه نرم می‌کند. پدر خانواده، به دلیل شرایط دشوار معیشتی، ناچار به کار در شهر می‌شود؛ اما با حادثه‌ای مرگبار مواجه می‌گردد.

اصفهان امروز_شهرزاد فلاح : در دل خشکسالی و بی‌آبی، خانواده‌ای روستایی با بحرانی انسانی و عاطفی دست‌وپنجه نرم می‌کند. پدر خانواده، به دلیل شرایط دشوار معیشتی، ناچار به کار در شهر می‌شود؛ اما با حادثه‌ای مرگبار مواجه می‌گردد. حالا، پس از یک سال از مرگ او، خانواده‌اش در آستانه تصمیمی حیاتی قرار گرفته‌اند. روایت در زمان واقعی و در یک بیمارستان شهری می‌گذرد؛ جایی که تنش‌های پنهان، روابط خاموش و زخم‌های روانی، آرام‌آرام سرباز می‌کنند.

در میانه این سکوت و سوگواری، حضور یک کودک ناشنوا، بار عاطفی روایت را عمیق‌تر می‌کند.

«پُلی روی رودخانه خشک» نه صرفاً درباره بحران آب، بلکه درباره بحران‌های فروخورده‌ای‌ست که بی‌آبی فقط یکی از جلوه‌های آن است؛ فیلمی درباره زندگی، فقدان، انفعال، و در نهایت، انتخاب میان ماندن در بیراهه یا عبور از پلی که شاید راه نجات باشد.

فیلمنامه این اثر را مجید شاکرین نوشته است. دراین‌خصوص هم صحبت شدیم با کارگردان این اثر، احسان اکلیلی. 

روایت از دل بحران بی‌آبی؛ نه درباره آن 

احسان اکلیلی کارگردان در پاسخ به اینکه چطور به تعادل میان مضمون محیط‌زیستی و پرداخت انسانی رسید، گفت: ما اصلاً قصه را با نیت پرداختن به مسئله بی‌آبی شروع نکردیم. داستانی انسانی نوشته شد، در فرم شخصیت‌محور که در فرایند نوشتن، متوجه شدیم ریشه اتفاقاتش می‌تواند از بی‌آبی ناشی شده باشد.  در فیلم هم شرایط خشکسالی باعث می‌شود پدر خانواده مجبور شود برای کار به شهر برود، دچار حادثه شود، و بقیه اعضای خانواده درگیر بحران شوند و داستان فیلم این چنین ادامه یابد. 

او افزود: «بی‌آبی در فیلم، بستر شکل‌گیری درام است، نه خود درام. همین باعث شد پیام محیط‌زیستی در لایه‌های زیرین فیلم جاری باشد، بدون آنکه به شعار یا سطح‌گرایی برسد.»