قرار است بازی‌های تیم ملی در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر را ۳ گزارشگر مختلف گزارش کنند. آنطور که شنیدیم در ابتدا قرار بود ، محمد حسین میثاقی برای تهیه گزارش و همچنین مصاحبه با افراد مختلف راهی قطر شود و در استودیویی که شبکه ۳ در دوحه تدارک دیده مستقر شود. بعد از چند روز اما سیاست‌های برنامه تغییر کرد و میثاقی مجری ثابت استودیوی تهران خواهد بود. همچنین قرار است محمد رضا احمدی هم در روزهایی که در تهران حضور دارد، کنار میثاقی کار اجرا را برعهده داشته باشد و دوباره شاهد این زوج در ویژه برنامه جام جهانی باشیم. احمدی چون وظیفه گزارش بعضی از بازی‌ها را هم عهده دار است ، با توجه به داشتن باکس گزارش در استادیم‌های محل برگزاری رقابت‌ها راهی قطر خواهد شد تا چند دیدار جام جهانی از جمله یکی از بازی‌های تیم ملی را از دوحه گزارش کند.

شنیده‌های ما حاکی از آن است که محمدرضا احمدی دیدار حساس ایران و انگلیس را از دوحه گزارش خواهد کرد. جواد خیابانی گزارشگر دیدار فوق العاده حساس ایران و آمریکا خواهد بود و از بین پیمان یوسفی و فرشاد محمدی مرام یکی بازی ایران و ولز را گزارش خواهد کرد. محمدی مرام گزارشگر جوان صدا و سیما که بسیار هم خوب گزارش می‌کند و قطعا خیلی از بازی‌های حساس جام جهانی را با صدای او خواهید شنید، تا به حال هیچ کدام از دیدارهای داخلی و یا بازی‌های تیم ملی را گزارش نکرده و به همین دلیل شانس پیمان یوسفی برای گزارش دیدار ایران و ولز بیشتر از او خواهد بود. در ادامه مطلب درباره تحلیل نحوه اجرای این سه گزارشگر همراه ما باشید 

محمدرضا احمدی

آن اوایل که محمدرضا احمدی آمده بود، هنوز عادل فردوسی‌پور در صداوسیما بود و حتی مزدک میرزایی هم بود، حالا یکی خانه‌نشین شده و جایش را محمدرضا میثاقی گرفته و دیگری هم ساکن لندن است. درباره احمدی که شاید باید این طور نگاه کرد که این همه حضور او در هر شرایط حساس کنونی از شان و جایگاه او کم کرده، او حتی به مرور آن هوش لحظه‌ای و هیجانی که داشت را از دست داده. رفوی دائمی لحظات سخت جمع کردن برنامه روی آنتن زنده، او را در موقعیتی قرار داده که خداوند نصیب هیچ بنی‌بشری نکند.

از احمدی در این شرایطی که در آن قرار گرفته هیچ چیزی که فردیتش را حفظ کند، نمانده و مخاطب نمی‌تواند با آدمی که تحت کارگردانی است ارتباط خاصی برقرار کند. او البته در تمام هفته های سرد و بی‌روح و بی‌تماشاچی لیگ برتر فوتبال هم دائما روی آنتن آمده. در شب‌های بی کارشناس هم بازی را مرور کرده، هم یک سری کلیشه‌های مجری‌های ورزشی را بیان کرده. چیزهایی که احتمالا با «میوت» مخاطب همراه شده. احمدی احتمالا در ناباورترین روزهایش نباید توقع داشته باشد کسی باورش کند. حضور او لزوما نتوانسته منجر به موفقیتش شود، چون این حضور خودِ او نیست، این مانکنی از اوست. گزارشگر خوبِ تلویزیون ملی و عزیز، به عمق صفات این سطور رجوع کنید لطفا.

جواد خیابانی 

درباره خیابانی هم که حرف‌های تکراری او، توضیح واضحات، اطناب، حرف‌های عجیب و گزافه‌گویی در بین گزارش او را تبدیل به یک میم و ترول در فضای مجازی فارسی کرده است. مثلا در میانه بازی بازیکنی بطری آب را غرغره می‌کند و تُف می‌کند روی چمن جواد آن صحنه را هم گزاش می ‌کند، در استادیوم دوربین روی تصاویر بزرگ شخصیت‌های سیاسی است جواد توضیح می‌دهد دوربین تصویر چه کسی را نشان می‌دهد انگار بیننده از نظر او دچار اختلال عقل یا کوری است. بازیکن خودش را می‌خارانَد جواد صحنه خاراندن سر را هم گزارش می‌کند. البته که این کارهای تمام نشدنی، خراش روی اعصاب مردم است، لابد خیابانی می‌داند و کسی به او گفته ولی او کوتاه نمی‌آید. تحمل کردن جواد مخصوصا برای کسانی که فوتبال تنها برنامه‌ای است که از صدا و سیما نگاه می‌کنند واقعا سخت است.

پیمان یوسفی 

پیمان یوسفی هم که سال‌هاست در همین نقطه است، یک آدم عادی، یک گزارشگر معمولی، او به این «عادی» و «معمولی» بودن خیلی عادت دارد. ایراد کارش هم همین‌جاست که هیچ‌وقت نخواسته چیزی بیشتر از این باشد ، او در واقع تجسم همان لحن گزارشگری‌اش است، بدون هیچ فراز و فرود خاصی ، بعضا با نت‌های بالای بی‌موقع! چیز خاصی به مخاطبش اضافه نمی‌کند و بعضا با ملغمه در کلام، سوژه طنازی‌های کاربران شبکه های اجتماعی می‌شود . «علی ای حال» «کما فی السابق» و البته «به ضرس قاطع» . این هم وضعیت آخرین گزارشگر ارسالی صداوسیما به قطر است. میوت شاید تنها راه باشد واقعا.