حسن علیرضایی در حاشیه نخستین نمایشگاه فناوری‌های سبز و انرژی پاک در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: زمانی که از تولید «سنگ طبیعی» سخن می‌گوییم، منظور ما الزاماً استخراج از کوه و معدن نیست، بلکه بازگرداندن مواد طبیعی به چرخه تولید و کمک به احیای طبیعت است. این دغدغه از آنجا شکل گرفت که متأسفانه روند استخراج و فعالیت معادن سنگ در ایران، در مقایسه با بسیاری از کشورهای پیشرو، روندی مخرب و نگران‌کننده است.

وی افزود: تخریب طبیعت در سال‌های اخیر به موضوعی کم‌توجه تبدیل شده، در حالی که کشورهایی مانند چین، ایتالیا و اسپانیا بسیاری از معادن خود را تعطیل کرده‌اند و با تکیه بر بازیافت و فرآوری منابع موجود، نیاز بازار را تأمین می‌کنند. ما در نمایشگاه‌های بین‌المللی بارها با این پرسش مواجه شدیم که چگونه این کشورها قادرند صدها هزار مترمربع سنگ هم‌سورت تولید کنند، بدون آنکه استخراج جدیدی داشته باشند.

مدیرعامل یک شرکت در زمینه سنگ‌های طبیعی و صنعتی ادامه داد: همین پرسش‌ها ما را به سمت بررسی دقیق‌تر برد و به این نتیجه رسیدیم که آن‌ها از متریال‌های کاملاً طبیعی، اما بازیافتی استفاده می‌کنند؛ موادی حاصل از ضایعات معادن و گل سنگبری‌ها که طی یک فرایند آزمایشگاهی و مهندسی‌شده، دوباره به سنگ قابل مصرف در صنعت ساختمان تبدیل می‌شود.

علیرضایی تصریح کرد: ما نیز پس از حدود سه سال تلاش مستمر، آزمون و خطا و انجام مهندسی معکوس، موفق شدیم به این فرمولاسیون دست پیدا کنیم. این فناوری امروز تنها در اختیار تعداد محدودی از کشورها از جمله چین، آمریکا و ایتالیا قرار دارد و خوشبختانه ایران نیز توانسته به جمع این کشورها بپیوندد؛ موضوعی که در سطح خاورمیانه نیز کم‌نظیر است.

وی با اشاره به ورود این مجموعه به فاز تولید صنعتی گفت: پس از عبور از مرحله نمونه‌سازی، اکنون وارد تولید گسترده شده‌ایم و فعالیت خود را در مجموعه‌ای به وسعت دو هکتار آغاز کرده‌ایم. در کنار محصول اولیه، تولید انواع دیگر سنگ‌ها از جمله گرانیت و تراورتن نیز در دستور کار قرار دارد تا بتوانیم نقش مؤثری در کاهش وابستگی به معادن طبیعی ایفا کنیم.

مدیرعامل این شرکت با بیان اینکه بسیاری از معادن سنگ در مناطق حساس و حتی حفاظت‌شده قرار دارند، خاطرنشان کرد: معادنی مانند لوشان در جنگل‌های هیرکانی یا برخی معادن واقع در زیستگاه‌های حیات‌وحش، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به محیط زیست وارد می‌کنند. این در حالی است که اگر از ضایعات موجود استفاده شود، حتی با تعطیلی کامل معادن، می‌توان تا حداقل ۱۰۰ سال آینده نیاز کشور را تأمین کرد.

علیرضایی به معضل گل سنگبری‌ها و آلودگی ناشی از آن‌ها اشاره کرد و گفت: انباشت این ضایعات در حاشیه شهرک‌های صنعتی و بین‌شهری، با هر وزش باد به منبع گسترده گردوغبار تبدیل می‌شود. ما این گل‌ها را طی فرایندی مشخص به کوپ سنگ تبدیل می‌کنیم؛ کوپی که از نظر کیفیت و کاربری، کاملاً مشابه سنگ استخراج‌شده از معدن است و دوباره وارد چرخه تولید می‌شود.

وی نگاه مسئولان محیط زیست به این رویکرد مثبت بوده و همکاری‌هایی برای جانمایی مناسب واحدهای تولیدی و کاهش آلودگی‌های جانبی شکل گرفته است. هدف ما این است که این فناوری به‌تدریج در اختیار سایر واحدهای سنگبری نیز قرار گیرد تا همه بتوانند بدون نگرانی از بازار، در مسیر تولید پایدار و حفاظت از منابع طبیعی کشور گام بردارند.