پس از این ایده اولیه حدود یک قرن قبل یک مرد انگلیسی که نقل است به بازیکن گلف بود، پیشنهاد داد و پیگیری زیاد انجام داد تا برای هدر ندادن روشنایی روز و استفاده بیشتر از نور خورشید در تابستان ساعت به جلو کشیده شود.

سابقه این مسئله در ایران به دهه پنجاه شمسی بر می گردد و هدف از اجرای این طرح این بود که به منظور بهینه سازی مصرف انرژی در فصل های بهار و تابستان همانند کشورهای توسعه یافته ساعت یک ساعت به جلوتر برود و یک ساعت از روشنایی روز بیشتر بهره برده شود.

جالب آنکه در برخی از کشورهای اروپایی در ابتدای امر ساعت رسمی دو ساعت به جلو کشیده می شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی مسئله تغییر ساعت به کنار گذاشته شد تا اینکه در سال ۱۳۷۰ شمسی، یعنی هنگامی که کشور در تکاپوی تلاش برای سازندگی ویرانی های دوران جنگ و توسعه و پیشرفت اقتصادی بود، تغییر ساعت و داشتن ساعت تابستانی احیا شد.

این اتفاق در طول سالهای مختلف ادامه داشت و جز چند سال در اواسط دهه هشتاد شمسی، ساعت در اول فروردین ماه به جلو و در روز پایانی شهریور ماه به عقب کشیده می شد.

با این حال و در سال گذشته نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرحی برای عدم تغییر ساعت و حذف ساعت تابستانی ارائه دادند که به تصویب نهایی مجلس شورای اسلامی و تایید شورای نگهبان قانون اساسی رسید و از اول فروردین ۱۴۰۲ ساعت به جلو کشیده نشد.

با وجود این که در بیش از ۷۰ کشور جهان، همچنان برای بهره مندی بیشتر از نور خورشید در روز، ساعت خود را در شش ماهه اول سال به جلو برده و از ساعت تابستانی استفاده می کنند.کشورهایی نظیر: استرالیا، اتریش، بلژیک، بوسنی و هزرگووین، بلغارستان، کانادا، شیلی، کرواسی، قبرس، چک، دانمارک، مصر، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایرلند، لبنان، مراکش، هلند، نیوزیلند، پاراگوئه، لهستان، پرتغال، رومانی، اسپانیا، سودان، سوئیس، انگلستان، آمریکا و ...

در روزهای نخست اجرای این طرح جدید به دلیل همزمانی با ایام پرفضیلت ماه مبارک رمضان و برنامه همیشگی مردم برای بیدار شدن در سحر و خوردن سحری و اقامه نماز صبح و هم چنین اینکه ساعت اذان صبح در بیشتر شهرهای کشور حوالی ساعت ۴ بامداد بود، اشکالاتی که این تغییر ساعت برای نماز صبح مومنین ایجاد می کرد به چشم نمی آمد.

اما این اتفاق از ابتدای خردادماه، بارها و بارها از زبان مومنین شنیده شد که با عدم تغییر ساعت، ساعت اذان صبح در همه شهر ها به ویژه شهرهای شرق کشور، نظیر مشهد مقدس باعث شده که مردم برای بیدارشدن و اقامه نماز صبح مشکلات زیادی داشته باشند.

نگاهی به جدول زیر که در آن ساعت اذان صبح در شهرهای مختلف کشور در روز ۱۹ خرداد ۱۴۰۲ به نمایش درآمده است، این امر را به وضوح نشان می دهد.

زندگی امروزه مردم در این عصر و همه جوامع به آنها اجازه نمی دهد که ساعت ۸ شب بخواهند خواب شب را آغاز کنند و این امر نشدنی است.تغییر ساعت ادارات به ۶ صبح و یا ۶ و نیم صبح از روزهای گذشته لزوم بازنگری این مسئله را بیشتر کرده است.چرا که با مسافت هایی که در همه شهرها به ویژه شهرهای بزرگ کشور نظیر تهران، مشهد مقدس، شیراز، اصفهان، تبریز و ... وجود دارد مردم برای رسیدن به موقع در سر کار خود لازم است ساعت ۵ صبح از خانه حرکت کنند و در شهرهایی شرقی کشور اگر برای جلوگیری از قضای شدن نماز صبح بخواهند شب بیدار بمانند و ساعت ۲ و نیم بامداد نماز صبح را اقامه کنند تا ۵ و ۵ و نیم که از خانه باید برای کار بیرون بیایند تنها دو ساعت و نیم امکان خواب دارند و اگر بخواهند طبق متوسط زمان لازم برای خواب شب، ۶ ساعت بخوابند، نمازهای صبح شان قضا می شود.

این درحالی است که درخصوص قضا شدن نمازهای واجب، احادیث مضامین مهمی دارند. مرد تاجری تصمیم داشت برای تجارت به سفر برود. به همین منظور خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید و درخواست استخاره ای کرد، استخاره اش بد آمد، آن را نادیده گرفت و به سفر رفت، اتفاقا به او خوش گذشت و سود فراوانی هم برد اما ار آن استخاره در تعجب بود.

پس از مسافرت خدمت امام (علیه السلام) رسید و عرض کرد: یابن رسول الله! یادتان هست چندی پیش خدمت شما رسیدم، برایم استخاره کردید و بد آمد، استخاره ام برای سفر تجارت بود، به سفر رفتم، سود فراوانی بردم و به من خوش گذشت.امام صادق (علیه السلام) تبسمی کرد و به او فرمود: در سفری که رفتی یادت هست در فلان منزل خسته بودی، نماز مغرب و عشایت را خواندی، شام خوردی و خوابیدی و زمانی بیدار شدی که آفتاب طلوع کرده و نماز صبح تو قضا شده بود؟ عرض کرد: آری، ای فرزند رسول خدا. حضرت فرمود: اگر خدا دنیا و آنچه را که در دنیاست به تو داده بود جبران آن خسارت قضا شدن نماز نمی شد.

پسندیده است با عنایت به این سیره اخلاقی بزرگان دین در اصلاح کارها، در خصوص این مساله تغییری رخ دهد تا با جلو آمدن ساعت نماز خصوصا نماز صبح، از قضا شدن حتی یک نماز از مؤمنین ایران اسلامی جلوگیری شود.