در حکومت جمهوری و دموکراسی؛ قانون اساسي،  نظام پارلماني (مجلس)، احزاب سياسي ومطبوعات آزاد، چهار رکن حاکمیت را در حالی تشکیل می‌دهند  که جهار رکن آن می لنگد.

به گزارش خبرنگار باخبرباش، مطبوعات آزاد که تنها در واژه خلاصه شده است و در جامعه دموکراسی ایران به ندرت شاهد رسانه مستقلی هستیم  که  هیچ گونه وابستگی سیاسی و حزبی نداشته باشد و صرفا به کار اطلاع رسانی و خبری و بیدارسازی و آگاه سازی مردم روی آورده باشد و صنعت خبری را پیشتاز کار خود کند.

از سالها پیش اصحاب قدرت، رسانه را بهترین ابزار تبلیغاتی خود دانسته و با استفاده از ا رسانه اقدام به  جهت دهی افکار عمومی می کنند و عامه جامه را همچون مومی در دستان خود قرار داده اند.

رسانه ها جهت گیری سیاسی گرفتند و این رویه آنقدر با ظرافت انجام شد که امروز خانه مطبوعات از راس تا به پایین در دست صاحبان سیاست قرار گرفت، ورود چهره های رسانه ای که رنگ سیاسی آنها بیش از رسانه ای بودن جلوه دارد در  این حوزه نشان داد که یک  پای دموکراسی می لنگد.

لنگیدن دموکراسی در کشور مردمی مثل ایران، تنها به رسانه وابسته اش نیست بلکه  از زمانی که مجلسی ها هم به اسم نماینده مردم و پیگیر مطالبات مردمی  با یکدیگر ائتلاف های سیاسی بستند و گروهی بالا آمدند و با یکدیگر پیمان منعقد کردند که مجلس را به دست گیرند و در جهت اهداف سیاسی و قدرت شخصی خود گام بردارند ، دموکراسی زیر سوال رفت.

امروز همین نقشه راه ، خانه مطبوعات را از مسیر اصلی منحرف و چنان به حاشیه کشانده است که قدم های وام دار، افکارشان را محدود ساخته و چشمانشان را بسته تر کرده است.

خبرنگاران حرفه ای را از جامعه خبری به دور ساخته و سیاستمداران وام دار و ماکت های خبری و دلالان خبری را در رسانه های خبری تپانده است.

که ماحصل لنگیدن دموکراسی در ایران، خدشه دار شدن اعتماد عموم در جامعه و انحطاط و سقوط به قعر چاه است.

بازی رسانه ای که به یک روش مرسوم و عادی مبدل شده است و صد البته شیوه ای کارآمدی است که با تکیه بر آن گاه مردم را آرام، گاه همخوان و همراه، گاه متشنج  و هیچ گاه بیدار سازی نمی کنند.

با وجودی که امروز بالغ بر 11 هزار و 745 رسانه مجوز دار در کشور داریم که از این تعداد 445 رسانه از استان اصفهان است، به ندرت می بینیم که  آگاه سازی و بیداری سازی مردم را در شرح وظایف خود قرار دهند زیرا که خبرنگار نماها که همان بازاریاب ها هستند جای خبرنگاران را گرفته اند و دلالان خبری جای صنعت خبری را و ماکت های خبری جای صاحبان رسانه واقعی را .

سواد رسانه ای امروزه یک مهره فراموش شده در رسانه  است و تا زمانیکه پایش خبری صورت نگیرد و خبرنگار از خبرنگار نما منفک نشود امیدی به آینده روشن رسانه نخواهد بود.

از مطبوعات وابسته و مجلس ائتلافی که بگذریم ، احزاب سیاسی و قانون اساسی دو رکن دیگر جمهوری می ماند که آپدیت نشدن قانون اساسی ایران طی سالیان گذشته و گرداندن امور بر مبنای قوانین قدیمی که خبری از رسانه دیجیتالی و شبکه های مجازی و کسب و کارهای آنلاین و مردم مطالبه گر و تعدد ارگان های موازی کار و غالبا ناظر تا مجری نبود، باعث یک بهم ریختگی زیادی در سطح جامعه شده است و نه تنها یک قدم بلکه صدها قدم قوانین نادرست دموکراسی را به سمت اضمحلال برده است.

جامعه ای که چهار رکن دموکراسی آن  نه بر مبنای گفتمان بلکه بر اساس اهداف شخصی و حزبی و سیاسی بنا شود قطعا برای پای بندی حکومت، از ابزار غیر دموکراسی استفاده می کنند و همانی میشود که شاهد اعتصابات و اعتراضات متعدد و نارضایتی جمعی میشویم.

نویسنده: عاطفه قلع ریز