بیشتر کودکان مبتلا به اوتیسم دارای محرومیت هیجانی و نقص ارتباط هستند و خانواده‌های این کودکان، با فداکاری‌های بسیار، تمام تلاش خود را برای بهبود زندگی فرزندان خود به کار می‌گیرند.

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، وارد مدرسه می‌شوم. زمین چمن مصنوعی سمت چپ قرار دارد، جلوتر که می‌روم وسایل بازی کودکان توجهم را جلب می‌کند. داخل ساختمان رده‌های متنوعی در دوطبقه وجود دارد، اینجا یک مدرسه عادی نیست! از پشت در به کلاس هایی نگاه می‌کنم که تنها 4 دانش‌آموز در آن حضور دارند. مشاور مدرسه به سمتم می‌آید و پس از احوالپرسی در خصوص وضعیت دانش‌آموزان می‌گوید: یکی از دردسرهای دنیای مدرن، گسترش بیماری‌هایی است که هیچ علت مشخصی برای رخداد آنها وجود ندارد، مانند بیماری اوتیسم که بعضی کارشناسان دلیل آن را آلودگی هوا و مشکلات جهان سوم می‌دانند و برخی دیگر علت خاصی برای این بیماری در نظر نمی‌گیرند.او ادامه می‌دهد: درگذشته بیماری اوتیسم شناخته شده نبود و بسیاری از افراد، منزوی بودن و درون‌گرایی بیش از اندازه را نشانه اوتیسم می‌دانستند. اما امروزه با گسترش شبکه‌های اجتماعی، بیشتر مردم از طیف‌های گسترده این بیماری مطلع هستند و علائم آن را تا حدودی می‌شناسند.وارد کلاس درس می‌شوم. هر دانش‌آموز فضای مخصوص خود را دارد که اطراف آن پوشیده شده، در گوشه کلاس کمد وسایل قرار گرفته که معلم با کمک آن به دانش‌آموزان درس می‌دهد. برای بعضی از دانش‌آموزان صدا و حضور بقیه آزاردهنده است و بعضی از آنها اتفاق خاصی حس نمی‌کنند. هر کسی باتوجه‌به توانایی خود درس یاد می‌گیرد.

معلم با صبر و حوصله با دانش‌آموزان خود صحبت می‌کند. اگر کودکی اذیت شود، سعی می‌کند تا او را آرام کند و مطالب درسی را چندین بار با روش‌های متفاوت، توضیح می‌دهد. درس‌ها به‌صورت بازی به کودکان اوتیسم آموزش داده می‌شود، در پایین پنجره، فضای کوچکی برای نشستن تعبیه شده، معلم کلاس دلیل این کار را ایجاد فضای شخصی برای دانش‌آموزانی می‌داند که نیاز به‌تنهایی یا استراحت دارند. به طبقه بالا می روم. یکی از اتاق‌های مخصوص در مدرسه کودکان اوتیسم، اتاق بازی است. ازآنجایی‌که افراد دارای اوتیسم گاهی اوقات دارای محرومیت‌های حسی هستند باید با روش‌های مختلف، حواس آنها را تقویت کرد. اتاق دارای نورپردازی‌های مختلف است تادانش آموزان با چشمان خود، رنگ‌های مختلف را دنبال کنند. همچنین در یک‌گوشه کف‌پوش‌های مختلف در طیف‌های زبر و نرم وجود دارد، کودکان با پای‌برهنه روی آن راه می‌روند و حس لامسه آن‌ها تقویت می‌شود.

سیده نجمه قاضی عسگر، روان‌شناس اختلالات یادگیری و استاد دانشگاه فرهنگیان، در خصوص بیماری اوتیسم می‌گوید: این بیماری در سن رشد بروز پیدا می‌کند و از مهم‌ترین علائم آن، نقص در ارتباط با دیگران است. عمده کودکان دارای اوتیسم از برقراری ارتباط چشمی خودداری می‌کنند.قاضی عسگر ادامه می‌دهد: عمده افراد مبتلا به اوتیسم توانایی درک علت رفتار دیگران را ندارند و همچنین تنها به انجام یک یا چند فعالیت محدود، مشغول می‌شوند. این افراد علاقه خاصی به یکنواختی دارند و در صورت شکسته‌شدن این زنجیره دچار به‌هم‌ریختگی می‌شوند. ازآنجایی‌که محرومیت‌های حسی در بیماران اوتیسم وجود دارد، بعضی از آنها حرکات بدنی پیاپی، مانند کوبیدن سر به دیوار را انجام می‌دهند که گاهی اوقات شدت آن تا حدی بالاست باعث آسیب می‌شود.زنگ‌تفریح که می‌خورد دانش‌آموزان به حیاط می‌روند. مادران آنها که از ابتدای صبح در مدرسه حضور داشتند یک‌گوشه نشسته و از کودکانشان استقبال می‌کنند. مراقبت همه‌جانبه در خانه و پس از آن حضور در مدرسه برای رفع نیازهای کودک، قلب بزرگی می‌خواهد. به‌راستی که بهشت زیر پای مادران است!اگرچه بیماری اوتیسم قابل‌درمان نیست اما حمایت خانواده‌ها می‌تواند به ایجاد مهارت در کودکان مبتلا به این بیماری کمک کند.