سینمای ایران با تمام حاشیه‌ها و محدودیت‌ها توانسته بازیگران زن درخشانی را روی صحنه‌ها معرفی کند. استعداد و توانمندی زنان بازیگر در به‌چالش‌کشیدن خود در نقش‌های مختلف هم واقعاً ستودنی بوده و هست. یکی از چالش‌برانگیزترین نقش‌هایی که از سوی بازیگران زن و مرد ایفا می‌شود، کاراکتر افرادی برونگرا است.

این دسته از شخصیت‌ها جای کار بسیار زیادی دارند. اما اگر بازیگر نتواند از ایجاد توازن و تعادل در اجرای نقش برآید، نتیجه کار بسیار بد می‌شود و به دل مخاطب نمی‌نشیند. در این مقاله، نگاهی داریم به بازی بازیگران زن ایرانی در نقش‌های برونگرا و استایلشان.

هدیه تهرانی-کاغذ بی‌خط

هدیه تهرانی همیشه محبوب است. چه آن زمان که در دهه ۷۰، بی‌رقیب می‌تاخت و نقش‌های خاص سینمای ایران را برای خود می‌کرد و چه حالا که با اندکی فاصله از اوج جوانی بازگشته و مخاطبانی از تمام طیف‌های سنی را شیفته خود کرده است.

او سیمای کاریزماتیکی دارد و چهره و بیانی سرد که البته وجود نوعی اقتدار در آن، باعث جذابیتش می‌شود. هدیه در کاغذ بی‌خط در نقشی خلاف ویژگی‌های معمول خود ظاهر شد. او زن خانه‌داری بود که مانند تمام هم‌تایان خود در خانواده‌های ایرانی با مسئولیت‌هایی یکنواخت و انگار نامرئی دست وپنجه نرم می‌کرد.

چرا نامرئی؟ چون به‌رغم اهمیت فوق العاده مدیریت امور خانه‌داری، هرگز به اندازه کارهای یک مرد یا فردی شاغل به‌چشم نمی‌آیند. تهرانی در این اثر زنی با مسئولیت‌های کلیشه‌ای بود، اما زیر بار این تکرار نرفته بود. او به وضعیت خود معترض بود و سعی داشت که با نوعی درونگرایی، اقدام به تغییر وضعیت خود کند.

استایل تهرانی هم در این فیلم جالب توجه بود. او از جلیقه، شومیزی اسپرت و شلوار استفاده می‌کرد. معمولاً کلاه به سر داشت و زنی زیبا و در عین حال جسور جلوه می‌کرد.

سحر دولتشاهی- می‌خواهم زنده بمانم

دولتشاهی در مجموعه می‌خواهم زنده بمانم، دختر برونگرایی بود که به‌علت شیفتگی زیاد نسبت به پدرش، حاضر به قبول پیشنهاد ازدواج مردی مرموز شده بود. این مرد مرموز که حامد بهداد، نقش او را ایفا می‌کرد، در عشقی عجیب و خودخواهانه، دولتشاهی برونگرا و آزاد را به اسارت کشیده بود.

سحر در این سریال که در دوره‌هایی از دهه‌هایی قبل می‌گذشت، شاخص‌های ظاهری قابل‌توجهی از یک برونگرا را به‌نمایش می‌گذاشت. او خوش‌پوش و آراسته بود. این ویژگی غالب افراد برونگرای بااعتمادبه‌نفس است.

آراستگی و استفاده از کت‌ها و پالتوهایی با سرشانه‌های مستحکم هم از شاخصه‌هایی بود که به تعریف این چهره مقتدر و معتمدبه‌نفس کمک شایانی می‌کرد. موهایی که از وسط باز شده بودند و رنگ‌های زیبایی که در هارمونی کامل با هم قرار داشتند، از ویژگی‌های دیگر استایل دولتشاهی در نقش دختری برونگرا بود.

آزاده صمدی-افعی تهران

درمیان سریال‌ها و فیلم‌های سال‌های اخیر، افعی تهران با تمام نقص‌هایش محبوب دل مخاطبان شده است. یکی از بازیگران این مجموعه هم آزاده صمدی است. او که در نقش همسر سابق مردی در سودای کارگردانی و البته قاتل ظاهر شد، شخصیت برونگرایی داشت که دوست‌داشتنی و زودجوش جلوه می‌کرد.

در استایل صمدی، عناصری مانند شیک‌پوشی، آراستگی و آرایش‌کردن دیده می‌شد. برونگراها معمولاً به ظاهر خود زیاد رسیدگی می‌کنند و از اینکه مطلوب و محبوب جمع باشند، خوششان می‌آید. این شخصیت هم ویژگی‌های مشابهی داشت.

هانیه توسلی - جهان با من برقص

در سال‌های اخیر، مجموعه‌ها و آثار سروش صحت با استقبال زیادی از سوی مخاطبان روبه‌رو شده‌اند. او با به کارگیری طنزی متفاوت و نوعی سادگی توانسته مخاطبان را جلب و جذب کند. البته بماند که گاهی‌اوقات، این سادگی و طنز پای خود را فراتر از هوشمندی می‌گذارد و دستاویزی تکراری است که توانسته عوام‌فریبانه مخاطب را گول بزند. از این‌ها که بگذریم، جهان با من برقص هم از فیلم‌های موردتوجه صحت در سال‌های اخیر است. او در این فیلم از حضور هانیه توسلی در نقش همسر مردی میانسال و پولدار استفاده کرده است. این زن که با مردی بزرگ‌تر از خود همراه شده، ویژگی‌های برونگرایانه دارد. او در جمع زیاد صحبت می‌کند و از ابراز نظراتش که حتی مطابق میل جمع نیست هم هراسی ندارد. استایل هانیه در این فیلم به‌خوبی انتخاب شده است. او با موهایی رنگ‌شده و آرایشی غلیظ، سعی در استفاده از استایل‌هایی اسپرت دارد.

باران کوثری- عرق سرد

کوثری نقش‌هایی تکراری ایفا می‌کند و سال‌هاست که از امکان اوج‌گرفتن به‌عنوان ستاره‌ای درخشان، فاصله گرفته است. بااین‌حال، عرق سرد از معدود نقش‌های جذابی است که به‌خوبی از پس ایفایش برآمده است. او در این فیلم نقش فوتبالیستی را بازی می‌کند که با همسرش دچار مشکل است. همسر به این زن اجازه بازی نمی‌دهد و آزادی‌هایش را سلب کرده است. باران در این نقش، دختری برونگراست که ورزش می‌کند، جسور است و از راه‌های مختلف سعی دارد که حقش را از شرایط ناحق حاکم بر زندگی زن در این جامعه بگیرد. او موفق نمی‌شود. از ماجرا که بگذریم، باید به استایل خوب کوثری در این نقش هم اشاره داشته باشیم. او در صحنه‌های خارج از زمین بازی، موهایی چتری دارد. از رنگ‌های طوسی و خنثی استفاده می‌کند و استایلش ویژگی‌های یونیسکس دارند. یعنی استایلی اسپرت دارد که ویژگی‌هایش می‌توانند مربوط به استایل هم زنان و هم مردان باشند.

لیلا حاتمی - حکم

حکم یکی از جذاب‌ترین آثار مسعود کیمیایی در دوران بعد از انقلاب است. او در این فیلم دوباره دنیای بیرونی شخصیت‌هایی خودمختار را به تصویر کشیده که رنجی عمیق دهانشان را به فریاد باز کرده است. لیلا حاتمی در این اثر در نقش دختر برونگرایی ظاهر می‌شود که پیش‌تر متین و درس‌خوان بوده و روزگار، کارش را به فریاد و اسلحه به‌دست‌شدن رسانده است. او در این فیلم که در طبقه‌بندی آثار نوآر قرار می‌گیرد، با استایلی مطابق با شاخصه‌های همین ژانر سینمایی دیده می‌شود. او از رنگ‌های تیره و کت چرمی استفاده کرده است. این استایل به‌قول امروزی‌ها با سبک‌وسیاق گَنگ شخصیتی که ایفا می‌کند، هماهنگ است.

ترانه علیدوستی - پذیرایی ساده

اگر به دنبال فیلمی بسیار متفاوت از سینمای ایران هستید، باید نگاهی به پذیرایی ساده از مانی حقیقی داشته باشید. او در این فیلم به‌سراغ موضوعی خاص و عجیب رفته است و داستان زن و مردی را روایت می‌کند که حتی اسمشان را هم در فیلم نمی‌گویند و از ناکجاآبادی به ناکجاآبادی دیگر رفته و کیسه‌های پر از پول را بین شخصیت‌های مختلف فیلم پخش می‌کنند. این دو شخصیت که انگار وظیفه به چالش‌کشیدن اراده انسانی در مقابل دنیا را به‌عهده دارند، استایل‌هایی مخصوص به خود را دارند. یکی از این دو نفر، ترانه علیدوستی است که برونگرایانه، زنی جذاب و پرخاشگر را به تصویر می‌کشد. طراحی لباس او که از سمت طراح خبره یعنی نگار نعمتی انجام شده، نقش مهمی در جذابیت کاراکترش داشته است. ترانه که به نوعی نمادی از جلوه‌گری دنیا هم هست، رنگ‌هایی شاد و قابل توجه را در کمال سلیقه با رنگ هایی خنثی و استایلی لایه لایه و پر از جزئیات استفاده کرده است.

در آخر

کدام‌یک از این فیلم‌ها را دیده‌اید؟ از بازی کدام یک از زنان سینمای ایران در قامت شخصیتی برونگرا بیشتر خوشتان می‌آید؟ نام دیگری در ذهن دارید که به این فهرست اضافه کنیم؟