شاید نه تنها ما که بسیاری از سیاستمداران دنیا هم از کابینه پیشنهادی دولت پزشکیان و عجیب تر از آن رأی اعتماد یکجای نمایندگان مجلسی که برآمده از کمر رنگترین انتخابات بعد از انقلاب هستند متعجب شدند. کابینه‌ای ناهمگون و نامتجانس که با وعده‌های کارزار انتخاباتی پزشکیان خیلی همخوانی ندارد و با بسیاری از ممیزی های شورای موسوم به راهبردی و فیلتر انتخاب وزرا دچار چالش است .
دنیا در حیرت فرورفته است! کسی نمی‌داند پزشکیان چه در سر دارد. گاهی چیزها آن‌طور که به نظر می‌رسند ، نیستند. صورت‌مسئله این است که مسعود پزشکیان با قول و وعده‌هایی از قبیل رفع فیلتر از اینترنت و شبکه های اجتماعی ، حذف برخوردهای خشن با بانوان و طرح های رنگارنگ اجرای حجاب غیر موثر ، اصلاح وضعیت اقتصادی، افزایش آزادی‌های سیاسی و اجتماعی و حقوق شهروندی بار دیگر توانست برخی از مردم را به پای صندوق رای بکشاند و در پس از رقابت در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری به پاستور رسید و قطعا اگر وعدها و از طرفی حمایت های جریان های سیاسی نبود شاهد مشارکتی زیر 25 درصد بودیم.
کلیه جریان‌های سیاسی و اجتماعی، تحلیلگران و اندیشمندان منتظر بودند تا پزشکیان طیفی از نیروهای نخبه و کارشناسانی را به میدان بیاورد که سال‌هاست در تنگنای سیاسی گرفتار شده و کنج عزلت گزیدند. منتظر بودیم تا طیفی از روشنفکران کاربلد برای مسئولیت‌های وزارت و پست‌های کلیدی دولت انتخاب شوند.
ولی دگرباره اتفاقی دیگر افتاد. اتفاقی بسیار متفاوت که هویدا کرد ، پزشکیان بیش از 85 درصد این پست های مهم را میان اصولگرایان و افرادی با کارنامه ای مغایر با روح وعده هایش و متضاد با انتظارات مردم، تقسیم کرده است.
از ریاست دفترش و وزرای دولت و امور خارجه، گرفته تا آموزش‌وپرورش، علوم و ارتباطات دقیقاً به افرادی واگذار شد که نظراتش نافی وعده‌ها و انتظارات از پزشکیان است و این آش زمانی شورتر شد که برخی وزرا و مسئولین دولت قبل نیز ابقا شدند یا مسئولیت‌های جدیدی گرفتند.
در این میان به جز دو یا سه وزیر ظاهرا اصلاح‌طلب که آنها هم جزو اصلاح‌طلبان محافظه‌کار محسوب می‌شوند، نشانه‌ شاخصی از عناصر و کاتالیزورهای تغییر در کابینه مشاهده نمی شود .
انتخاب محمدرضا عارف در جایگاه معاون اولی که در زمان حضور در مجلس هم نتوانست کارنامه درخشانی نمایش دهد و یا وزارت سید عباس صالحی در وزارت فرهنگ و ارشاد و صالحی امیری در میراث‌فرهنگی هم نشان داد که اصلاح‌طلبان کم حاشیه مجوز وزارت می‌گیرند و به جز وزیر بهداشت خبری از گزینه های جدید و چالش برانگیز در بین وزرا یا مسئولین سازمان‌های بالادستی حضور ندارد.
شاید پزشکیان ترجیح داده در این ابتدای راه با جریان خالص سازی و مجلس نزدیک به جریان اصولگرا سرشاخ نشود و خودش هم اقرار کرد که همه وزرا با بخش بالادستی حاکمیت و نهادهای امنیتی هماهنگ شده‌اند!
سؤال اساسی اینجاست که پس چه نیازی به آن همه نمایش دموکراسی و شورای راهبردی و بازی‌های سیاسی بود، وقتی حتی وابستگان جریان قالیباف هم از وزرا سهم گرفته یا طبق اخبار منتشر شده از داخل شورای راهبردی 7 وزیر اصلا در ترکیب برگزیدگان شورای راهبردی نبودند یا امتیازهای لازم برای انتخاب بعنوان پیشنهادهای اصلی آن را نداشتند.
آنچه واضح و مبرهن است این نکته کلیدی را فاش می‌کند که این کابینه نه‌تنها با گفته های ابراز شده پزشکیان، خواسته‌های مردم، وعده‌ها و انتظارات، هماهنگ نیست؛ بلکه به‌زعم اکثر فعالان سیاسی و تحلیلگران، ابداً نمی‌تواند در راستای تغییرات و اصلاحات گام مهمی بردارد و اساساً این کابینه غیرمتجانس و مهندسی شده به‌هیچ‌وجه سازگار با خواسته های جامعه نخواهد بود.
در این میان چند تحلیل وجود دارد؛ شاید پزشکیان فکر می‌کند یگانه راه نجات کشور از مشکلات و ایجاد هماهنگی در نیروهای سیاسی، به‌دست‌آوردن دل حامیان دوآتشه حاکمیت و گروه‌های اصول‌گرایی است که جلوی راه رؤسای جمهور اصلاح‌طلب و میانه‌روی قبلی سنگ‌اندازی می‌کردند و به‌نوعی می‌خواهد با بسته نگاه‌داشتن دست آنها مانع سنگ اندازی های احتمالی باشد .
گمانه‌زنی دیگر این است که اساسا پزشکیان برای ایجاد تغییر نیامده و هیچ‌گونه تغییری در کار نیست و متوجه شده که با ساختار موجود تغییر اساسی قابل اجرا نیست و می‌خواهد با آرایش و وحدت قوا تا حد ممکن از شکاف بیشتر مردم و دولت و حکومت کم کند.
به‌هرحال تا اینجای کار رفتار پزشکیان و اقدامات مغایر با وعده‌هایش موجب نگرانی در جامعه شده و کابینه فعلی راه سختی برای تامین نیاز جامعه و تغییر باور کسانی که رای ندادن و کسانی که به امید تغییر پای صندوق ها حاضر شدند دارد و گفتمان های نظیر عدم امکان احیای برجام یا تداوم فیلتر و اینترنت ملی یا تداوم طرح نور و گشت ارشاد در سخنان اخیر وزرا نمونه های کوچکی از راه های تکراری و سیاست های محدود سازی قبل و مانع تراشی در جریان کسب و کارها و زندگی مردم است .
درحالی‌که همگان انتظار معرفی کابینه‌ای از نخبگان و دفاع جانانه رئیس جمهور از آنها بودند ، اما پزشکیان همین کابینه را هم با تکیه بر تایید رهبری از تایید مجلس گذراند .
آنچه این روزها به چشم می‌آید؛ این است که روزبه‌روز یاران اصلاح‌طلب یا مدافعان تغییر و کارشناسان خبره در اطراف پزشکیان کمتر و صدای اعتراض و نارضایتی آنها به گوش می رسد ، اما ما ملت صبریم و ولی باید باز هم صبر کرد تا ببینیم آن شهامتی که در کارزار انتخاباتی نشان داد میتواند از وزرای فعلی راهی به آینده باز کند و این دریای متلاطم و پر چالش به ساحل آرامش، صداقت و امید خواهد رسید یا بحران های جدیدی در پیش خواهد بود.