به گزارش خبرگزاری ایمنا از اصفهان، در هیاهوی شهر، مردی بود که قامتش از طوفان‌های گذشته خم نشده بود و چشمانش اگرچه خسته، اما درخششی از عزت داشت.

فرزندش را در راه میهن از دست داده بود، پاره جان و نور چشمش را، اما در روز وداع نه سیاه پوشید و نه در برابر دشمن اشک ریخت.

با عده‌ای از همکاران به دیدار خانواده‌اش رفتیم؛ حجله و عکس شهید روی آن توجهم را جلب کرد، وارد خانه که شدیم میهمان‌هایی زیادی آنجا بودند، چه مهربان و خوشرو به استقبالمان آمدند و چه با صفا از ما پذیرایی کردند.

پدر لباس سیاه بر تن نداشت متوجه صبوری و استقامتش شدم، پاسداری بازنشسته که خاطرات بسیاری از هشت سال دفاع مقدس کشورمان داشت؛ او برایمان از ایمان سید ابوالفضل می‌گوید، از اینکه سر وقت نماز می‌خواند و به دیگران تا حد توان کمک می‌کرد.

سرهنگ اجتهد از لحظه دریافت خبر شهادت پسرش گفت: در حالی که بازنشسته شدم گاهی برای کاری جزئی در رفت و آمد با ناحیه بودم، اما آن روز وقتی تماس گرفتند به ناحیه بروم دلم لرزید؛ دلم گواه شهادت فرزندم را داد، مدام از خدا و اهل بیت (ع) می‌خواستم به من صبر بدهند تا غم از دست رفتن فرزند مرا بی تاب و بی قرار نکند، صبوری کنم تا دشمن را شاد نکنم.

پاسدار وطن افزود: می‌دانستم باید مادر و همسرش را من دلداری بدهم، پس باید مثل کوه ایستاده باشم برای این مصیبت، وقتی به ناحیه رسیدم حدس‌ام درست بود و از شهادت فرزند دلبندم گفتند.

اجتهد گفت: سیاه نپوشیدم تا به دشمن بفهمانم عزادار نیستم، شهادت انتخاب و آرزوی همیشگی فرزندم بود احساس غرور می‌کنم که فرزندم از رهبر اطاعت کرد و در راه سربلندی و پاسداری از وطن به شهادت رسید.

در پس اندوهی به‌غایت ژرف، شکوهی از ایمان و صلابت قد برافراشته بود؛ پدر نه تنها وارث خاطرات جنگی کهن بود، بلکه با شکوه‌ترین جلوه پایداری امروز شد.

شهدا رفتند، اما این مردان استوار، با قلب‌هایی زخمی و چشمانی پر از خاطره، چراغ راه ماندند، چراغ‌هایی که همچنان روشن خواهند ماند.

به گزارش ایمنا، صبح روز سه‌شنبه هفته گذشته سه تن از پاسداران شهرستان کاشان در تجاوز رژیم صهیونی به سایت نطنز شهید شدند که یکی از آن‌ها سید ابوالفضل اجتهد بود.