یک سال پس از امضای تفاهم‌نامه با سازمان انرژی اتمی ظرفیت‌های حوزه علمیه چگونه به کار گرفته شد؟
اصغر عبدلی /باخبرباش - بیش از یک سال از امضای تفاهم‌نامه همکاری میان حوزه علمیه و سازمان انرژی اتمی ایران می‌گذرد، اما هنوز مشخص نیست این همکاری در عرصه عمل چه دستاورد ملموسی برای پیشرفت فناوری هسته‌ای کشور داشته است. پرسش جدی امروز کارشناسان این است که در این مدت، دقیقاً چه بهره‌ای از ظرفیت‌های علمی و فکری حوزه در زمینه انرژی اتمی برده شده است؟
تفاهم‌نامه‌ای که در سال گذشته میان حوزه علمیه و سازمان انرژی اتمی به امضا رسید، با هدف «تعمیق پیوند میان دانش دینی و علوم نوین» و «استفاده از ظرفیت نخبگان حوزوی در تبیین مبانی فکری فناوری‌های نو» اعلام شد. این اقدام در زمان خود با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شد و برخی آن را گامی در جهت هم‌افزایی نهاد علم و دین توصیف کردند
اکنون اما پس از گذشت دوازده ماه از آن رویداد، نبود گزارش روشن و مستندی درباره خروجی‌های این همکاری، باعث ایجاد ابهامات جدی در افکار عمومی و محافل علمی شده است.
کارشناسان حوزه انرژی معتقدند که هرگونه همکاری میان نهادهای علمی و دینی، در صورتی ارزشمند خواهد بود که منجر به تولید علم، ارتقای دانش بومی و ارائه طرح‌های کاربردی در زمینه فناوری هسته‌ای شود. با این حال تاکنون نه نشست‌های علمی مشترکی در این باره گزارش شده و نه طرح پژوهشی مشخصی از دل این تفاهم‌نامه بیرون آمده است.
برخی تحلیلگران نیز هشدار می‌دهند که تبدیل همکاری‌های علمی به شعارهای تبلیغاتی، نه تنها به پیشرفت فناوری هسته‌ای کمکی نمی‌کند بلکه باعث تضعیف اعتماد عمومی به کارآمدی این‌گونه تفاهم‌نامه‌ها می‌شود. آنان تأکید دارند که در شرایط حساس کنونی، هر تصمیم و همکاری باید با هدف رشد واقعی توان علمی کشور و استفاده از تخصص‌های واقعی شکل گیرد، نه برای ایجاد ظاهر همگرایی.
حال پس از گذشت یک سال، این پرسش همچنان بی‌پاسخ مانده است: از ظرفیت‌های حوزه علمیه در زمینه انرژی اتمی دقیقاً چه استفاده‌ای شده و نتیجه عملی این تفاهم‌نامه چیست؟
⸻
#انرژی_اتمی #سازمان_انرژی_اتمی #حوزه_علمیه #تفاهم_نامه #علم_و_دین #توسعه_فناوری #باخبرباش
